Spanje update september 2023

Donderdag 7 september 2023

De afgelopen maanden met dagelijks temperaturen van 40 tot 48 graden, een gesel voor mens, dier en de natuur die voor ons ogen wegkwijnde en nog net niet om water riep, hebben we tevergeefs dagelijks gesmeekt om regen. Wel ondertussen hebben we regen gekregen... Afgelopen zaterdag begon het te rommelen in de bergen en trokken er langzaam maar zeker wolken samen aan de hemel. Eerst "schaapwolkjes" die verkleurden tot lichtgrijs en dichter tegen mekaar gingen aanschurken maar spijtig genoeg geen druppel regen lieten vallen. Voor we gingen slapen stonden Dirk en ikzelf omringd door de honden, die zich afvroegen wat daar te zien was, omhoog te turen en stelden voldaan vast dat er geen enkele ster aan de hemel te bespeuren viel wat onze hoop op een beetje nattigheid nog vergrootte. Rond 3 uur in de nacht begon het harder te rommelen en werd het luider wordend gedonder begeleid door bescheiden bliksemschichten. Na een uur lang te liggen luisteren en kijken werd ons geduld beloond en hoorden we de eerste druppels op de camionette vallen die geparkeerd staat voor het venster van onze slaapkamer en dus een ideale klankkast is. Spijtig genoeg niet voor lang want de weinige druppels die vielen verdampten ter plaatse. 

Toen we om 7:30u opstonden was het licht er nog altijd niet in geslaagd om de dreigende wolken te doorprikken en hing er een vreemd sfeertje waarin af en toe een paar druppels regen vielen. Er hing een donkergrijze paarsachtige hemel boven ons hoofd en het was muisstil, je hoorde of zag geen vogel, er bewoog geen blad. Het was net of de natuur hield de adem in voor wat komen ging. Het was de spreekwoordelijke stilte voor de storm die rond de middag totaal onverwacht verbroken werd door een oorverdovende donderslag en een verblindende lichtflits die de hemel openbrak. Ogenblikkelijk werden er tonnen water vermengd met Saharazand over ons uitgestort met een geweld dat ons de schrik op het lijf joeg en de honden die niet wisten waar kruipen van ellende alle kanten opjoeg. De onweerstorm die vergezeld werd van hevige rukwinden hield de ganse dag aan en verdrievoudigde ‘s avonds in kracht. In een mum van tijd sijpelde het water binnen in onze veranda en op ons slaapkamer en liep het water langs het venster de kamer binnen. Buiten trad het zwembad dat veranderd was in een gigantische modderpoel buiten zijn "oevers" en de veranda van de honden liep onder water omdat de afloop het binnenstormende water niet bijtijds kon wegslikken. Gelukkig werd de kliniek op een millimeter na gevrijwaard van overstroming want er resideren nog altijd 4 galgo's in Casa Belgica.

Hoe dan ook Dirk moest een oplossing vinden om de steeds grotere hoeveelheid kolkend water dat naar beneden donderde af te voeren en de enige oplossing was het zware deksel van de afvoerput tillen en dat terwijl de oorverdovende donderslagen en simultane bliksemschichten mekaar in recordtempo opvolgden… Het duurde een halfuur voor hij het zware deksel van de put kon loskrijgen en het water uit de veranda kon wegkrijgen. Nadat hij alles met doeken en dekens en weet ik wat allemaal afgedamd had om het water om te leiden was het 2:30u in de nacht en waren we beiden doodop. Het belangrijkste was dat de honden in de kliniek  warm en veilig waren. In huis lagen de onze her en der verspreid in en onder de zetels en donuts... Dirk zag eruit als een drenkeling en ik als iemand die een spook gezien had…Toen we gingen slapen raasde het buiten nog altijd verder en stond Dirk  meermaals op om poolshoogte te nemen. Tegen de morgen stopte het abrupt, trok de hemel open en was het om 12 uur alweer 32 graden. Afgezien van de schade was het net of er niks gebeurd was. Op straat was de gemeente de tonnen zand, takken, groen en  occasionele stukken van daken en andere weggewaaide rommel aan het opkuisen.

Marie-Carmen belde met het nieuws dat er een dode was in Cassarubios. Een jonge man van 19 had de lift genomen om zijn wagen in de garage te zetten, de lift was geblokkeerd, het water gestegen en… Verschrikkelijk om zo aan je dood te komen.

Toen we vroegen of de refuge schade geleden had vertelde ze dat de grootste boom omgewaaid was en op een afsluiting gevallen die gelukkig buiten het bereik van de honden stond. Alles wat los zat en alle zonwerende netten waren weggewaaid maar de honden waren oké. Alhoewel er nog veel zand verspreid ligt over de straten is de gemeente  ondertussen vroegtijdig gestopt met de opkuis. Misschien zit het feit dat het alweer tussen de 32 en 38 graden is in de namiddag en er nog regen voorspeld wordt er voor iets tussen... Als het maar geen storm wordt zoals er een voorbijgekomen is mag er best nog wat regen vallen dan zijn we alvast gewapend tegen dat we naar België terugkeren voor de adoptiedag op 16 september, de vergadering daags nadien en de week nadien de eerste wandeling van regio-verantwoordelijke Annie Dusquesne in Nalinnes. Hoe dan ook hopelijk regent het vrijdag niet want dan komen de regio's van Brabant, Ann en Nancy, die onlangs de succesvolle Kronkelwandeling ingericht hebben en zich daarna samen met regio Natascha De Groote van O-Vl en collega Katia Ruelens bekommerd hebben om de 4-daagse van de IJzer (waarvoor dank dames) aan in Spanje. Ze gaan Casa Belgica en de refuge bezoeken waar ze al zoveel over gelezen en gehoord hebben en aan den lijve ondervinden waar ze zich voor inzetten... Daarna vliegen ze maandag samen met mij terug naar België.

Vrijdag 8 september 2023

Ondertussen zijn ze gisterenavond aangekomen en hebben we samen een glas gedronken op de heugelijke gebeurtenis die de feestvarkens te vieren hadden. Daarna hebben we gesoupeerd en nog uren anekdotes en sterke verhalen verteld over onze avonturen met GINB. Vandaag is er een bezoek aan de refuge gepland en hebben we om 15:30u afgesproken met Marie-Carmen. Tijd genoeg voor de dames en Dirk om met onze overenthousiaste honden tot aan de refuge te wandelen die, het moet gezegd, intens genieten van deze uitgelezen kans. Na hun terugkeer is er een bezoek aan de kliniek gepland en de onvermijdelijke bijhorende straffe verhalen. Na de lunch slaat het weer om. Er vallen een paar druppels en aan de hemel pakken donkere wolken samen. Niet bevorderlijk voor de gemoedsrust. Als we rond 15:20u vertrekken is het nog altijd bewolkt en waait er een frisse wind. Net fris genoeg om de dames af te koelen die lichtelijk opgewonden en bang zijn voor hun emoties tijdens het nakend bezoek aan de refuge. Na anderhalf uur hebben ze het allemaal gezien en in zich opgenomen. Er zijn tranen gevloeid, ze zijn overdonderd geweest door de immense liefde  van de honden die ons mensen nog vertrouwen geven na al wat hun aangedaan is, ze waren geschokt door de gedumpte galgo mama met haar 4 piepkleine kinderen, vertederd door de pups Hugues en Huguette die bij wet pas de volgende reis mogen meekomen en nog zoveel meer. Zoals zovelen voor hen is "het leven zoals het is ", na het zien van de hoeveelheid galgos die op ons rekenen en van GINB afhankelijk zijn, voor altijd veranderd nu ze de omvang van de "onderneming" gezien hebben waar ze deel van uitmaken. Nadat we afscheid genomen hebben van Marie-Carmen rijden we in alle stilte terug naar Casa Belgica...

Donderdag 14 september 2023

Zoals jullie kunnen zien ben ik samen met de dames na het ondergaan van de obligate  luchthavenproblemen, die alweer bijna onze vlucht kostten veilig thuisgeraakt, de dames met de trein ik met luchthaven taxi Gilles de kleinzoon van mijn bovenbuurvrouw die over mij waakt als een moederkloek. Nadat ik drie dagen alleen was kwam Dirk donderdag nacht/morgen na een korte stop bij Marianne en het uitladen van de honden in Hof Rosa Canina onder de hoede van Martine, nieuwelinge Nensie, Kevin en Ronny om 4:30u thuis en vertrok na een paar uur slaap alweer naar Hof Rosa Canina om zijn geliefde camionette een grondige poetsbeurt te geven en de dierenarts te ontvangen die reizigers kwam nakijken. De dag nadien waren we om 9:00 uur al paraat voor de adoptiedag op dewelke nieuwelinge Sabine (wederhelft van Nensie) zich met vlag en wimpel kwam bewijzen. Het werd een heerlijk zonnige adoptiedag met adoptanten uit alle hoeken van België die allemaal even gelukkig waren met hun nieuw familie lid die van nu af aan Frans of Vlaams moesten leren. Na afloop werd er taart en pralines gegeten voor de jarigen en moest ik tot ontsteltenis van de éne en “vreugd” van de andere met mijn stem als die van een mussenjong die uit het nest gevallen is alweer Happy Birthday zingen, tot zover…

Hoe dan ook alle hondjes die aankwamen waren allemaal vertrokken naar hun bestemming en ik kon alleen maar hopen en wensen dat het naar de bestemming van hun leven was.

Zondag 17 september 2023

Voor we vandaag naar Brussel vertrokken voor de jaarlijkse vergadering moest ik fel tegen mijn zin om 8:00 uur nog een MRI van mijn wervelzuil laten nemen in Maria Middelares. Gelukkig was ik de eerste patiënt in de schier lege kliniek en had ik na half doof te zijn van de zoveelste luidruchtige “scan” van mijn botten nog de tijd om mij in het toilet te fatsoeneren voor we naar Vilvoorde vertrokken waar we een uur later aankwamen en al een aantal vroege medewerkers mochten verwelkomen. Om 10:30u waren we compleet en konden moderators Raymond Buekenhout, ikzelf en Dirk eraan beginnen. We begonnen met de vergadering voor de regio-verantwoordelijken en de coördinator. Daarna was de meeting van de ondersteunende diensten aan de beurt waarop specialist Koen Falise toelichting gaf over onze nieuwe website die binnenkort online wordt voorgesteld. Tenslotte werden de plichtplegingen afgesloten met  een infosessie voor de losse medewerkers. Rond 13:00 uur waren we uit gedebatteerd en werden we op het terras verwacht voor het aperitief. 

Een glaasje cava waar we onder een stralende zon meeklonken op ons verbond en de toekomst en gezondheid van GINB en zijn beschermelingen. Een halfuur later gingen we aan tafel en genoot ik tijdens de heerlijke lunch intens van het gekwebbel en de samenhorigheid van mijn “onderdanen”, grapje. Hoe dan ook het was een hart onder de riem om te zien hoe we er in een optimale sfeer en verstandhouding naar streefden om het zo mogelijk nog beter te doen voor de arme Galgos wiens kans op een beter leven van ons afhangt.

Mireille