Spanje update Juni 2023

Vrijdag 02 juni 2023

Het is nauwelijks 8 uur als we met Hortense die vandaag aan haar tweede voorpoot geopereerd wordt, pups Honorine en Honoré die voor de laatste keer gekeurd en gekeerd worden en Amadeus en Loulou die overal meegaan als supporters, aan boord van de camionette naar Talavera vertrekken. Als we de autoweg oprijden is het druk op de anders kalme autoweg. Typische maar vroege vrijdagdrukte van "weekenders" die Madrid ontvluchten zegt Dirk. Zoals het al een tweetal weken het geval is voorspelt de dreigend donkere hemel vol zwangere wolken van hemelwater niet veel goeds. Hoe dan ook het is goed voor de natuur die snakt naar drinken en na twee weken zware regenval nog altijd niet verzadigd is.  Wanneer we aankomen in Talavera is het al even druk als op de weg wegens werken aan de rotonde waar we moeten afslaan naar Dr. De Frutos. Hoofdreden van de drukte, Spanjaarden die de richtingaanwijzer overbodig vinden... Een nationaal probleem dat alles nog gecompliceerder maakt dan het al is. Gelukkig zijn we op tijd en spoeden ons voor de hemelsluizen volledig opengaan naar de kliniek en komen gelijk met Teresa aan. Omdat ik nogal onvast op de kasseien loop moet Dirk tweemaal heen en weer. Hortense die feilloos weet wat er haar te wachten staat wil niet binnen zonder aandringen en blijft nukkig als Dr. De Frutos aan een collega die op bezoek is met begeleidende uitleg haar geopereerde poot laat zien. Als ze op de weegschaal moet blijft ze tegendraads en verzet zich als ze meegetroont wordt naar het operatiekwartier waar ze voorbereid wordt. Ondertussen onderzoekt Dr. De Frutos grondig Honorine en Honoré en komt tot de conclusie dat ze blaken van gezondheid. Dat wil zeggen dat we deze namiddag foto’s nemen voor op de site. Zonder tegenbericht mag Dirk om 18u30 Hortense afhalen. Dan hebben we alweer meer dan 150 km op de teller vandaag... Met maandag inbegrepen heeft de "Talavera Express "er deze week 300 km opzitten. Voor het zover is nemen we foto's van  pups Honoré en Honorine. Hopelijk vinden ze zo nog een familie voor de laatste rit van deze zomer die gepland staat op 15 juni. Zo niet moeten de 2 schattige peuters 2 maanden wachten om naar "huis" te gaan...Hoe dan ook om 18 uur vertrekt Dirk terug naar Talavera om Hortense op te halen en belt 10 minuten later dat hij wegens overstroming van de baan in de file staat. Hier regent het ondertussen pijpenstelen antwoord ik en sluit af met "wees voorzichtig..."

Zaterdag 10 juni 2023

Na meer dan een week regen en meer regen is het deze morgen eindelijk zonnig, licht aan het einde van de tunnel!  Een zegen voor Hortense en Henri die nog altijd dagelijks verzorgd worden en een nieuw verband krijgen dat steevast nat wordt als ze buiten moeten voor een sanitaire stop. Ook een zegen voor de pups Honoré en Honorine, die ondertussen beiden een hopelijk forever thuis gevonden hebben in België, en onze honden die al 8 dagen humeurig zijn omdat ze constant (vrijwillig) binnenblijven want zoals alle galgo's lopen ze niet graag in de regen. Moet het gezegd dat het voor ons ook een zegen is dat ze eindelijk eens in de zon kunnen liggen luieren in plaats van met zijn tienen te ruziën wie in welke donut of zetel gaat liggen, zucht... Gelukkig is het einde voor iedereen in zicht en iedereen heeft zijn plaatsje. Hortense mag verder herstellen bij regio Yolanda, Henri bij regio Kevin, oudje Henriette mag bij Marianne, de pups zijn beiden geadopteerd en met hen nog 14 gelukkigen. Tot zover de "kleine" adoptiedag die doorgaat op vrijdag 16 juni, dus weinig rust voor de chauffeurs die na hun nachtelijke stop in Doornik en aankomst in Hof Rosa Canina maar een paar uurtjes kunnen rusten en dan aan de adoptiedag beginnen want de dag nadien moeten we naar Lommel in Limburg waar Marie-Thérèse, Yolanda en Kevin in zaal Den Horst, die GINB voor het 15e jaar ontvangt, alles voorbereiden voor de wandeling van zondag 18 juni

Woensdag 28 juni 2023

Ondertussen zijn Dirk en Martine "Buffalo" op dinsdag 13 juni aangekomen. Dirk als co-driver van Dirk en Martine als co-reizigster om met mij terug te vliegen naar België. Op donderdag 14 juni vertrekken de Dirken om 10 uur met hun passagiers. Ongeveer 11 uur na hun vertrek uit Casa Belgica en 8 uur na ons vertrek naar  Barracas , de luchthaven van Madrid, werd ik om 21 uur afgezet in De Pinte en reed de chauffeur met Martine door naar Hof Rosa Canina. Net als voor Martine en mezelf stond voor de "Dirken"  na de lange rit en de nachtelijke aankomst met de "uitverkorenen "in Hof Rosa Canina " de kleine" adoptiedag op het programma die op vrijdag een paar uurtjes na hun aankomst plaatsvond... Programma dat verstoord werd door het feit dat Amadeus zich na de aankomst verslikte en niet meer kon ademen omdat zijn grote longen volliepen. Dirk die net thuis was werd nog voor hij zijn bed zag gebeld dat Kris Saenen met hem onderweg was naar onze dierenarts die een paar minuten bij ons vandaan woont dus vertrok hij terug en keerde een uur later terug met de boodschap dat Amadeus gehospitaliseerd was en al veel beter was. Om 8 uur vertrokken we naar Hof Rosa Canina voor de adoptiedag en een kwartier later was Bert onze dierenarts er ook om zoals gewoonlijk alle honden te checken voor de start van de adoptiedag. Met Amadeus ging het beter. Het was ernstig, heel ernstig, zei de dierenarts maar het kwam goed. Het komt goed zei hij nog eens nadrukkelijk voor hij terug vertrok. Ik had er een wrang gevoel bij maar worstelde me door de adoptiedag, ging met iedereen op de foto, feliciteerde de adoptanten met hun nieuwe huisgenoot en zat achteraf samen met de medewerkers die er allemaal van  overtuigd waren dat het goed kwam met Amadeus…

De dag nadien, zaterdag dus, werd ‘s morgens verwacht bij de neuroloog die indertijd nog op ons huwelijksfeest geweest was. Ondanks het feit dat er een wachttijd van 4 maanden is had de dokter er mij, in naam van onze vriendschap, "tussengenomen"... Vooral omdat ik er niet op vooruit gegaan was en hij uit ervaring wist dat ik altijd veel te lang wacht om contact  te nemen omdat GINB voor alles gaat. Na een aangenaam weerzien en een lang gesprek dat gevolgd werd door een minder aangenaam onderzoek van mijn hersenstam werd ik verzocht om op woensdag 20 juni terug te keren voor een scan, een onderzoek en daarna terug een consultatie. Tijdens de ganse wachttijd had ik tientallen keren aan Dirk gevraagd of er nieuws was van Amadeus, neen dus. Geen nieuws goed nieuws dacht ik benepen. Toen we na het afscheid van de dokter en een ziekenhuiskoffie terug in de camionette stapten zei Dirk onverwacht cru en aangedaan dat Amadeus midden afgelopen nacht gestorven was. Bert was bij hem gebleven en was zeer geëmotioneerd toen hij Dirk belde. Ik hoorde niet meer wat hij zei want mijn hoofd tolde en ik wou of kon het niet geloven. Ik zei nog "dat meen je niet" maar helaas. Wanhopig liet ik een door merg en been dringende schreeuw en huilde van Gent tot in Lommel want we moesten van de kliniek direct doorrijden naar Limburg voor de wandeling. Hoeveel verdriet ik ook had ik moest er heen. De ganse weg snikte ik vol ongeloof mijn longen uit mijn lijf. Amadeus mijn grote troost, onze grote troost, na het plotse verlies van Leopold was niet meer. Hij was amper 7 maanden oud en was op een even verschrikkelijke manier als Leopold gestorven. Bert had aangedrongen om hem niet te komen groeten omdat een hond die zoveel geleden had geen mooi zicht was. We konden het waarom niet bevatten, nog altijd niet.  Zo een lief, braaf, aanhankelijk en mooi dier zo straffen en laten lijden terwijl er zoveel kwaad ongestraft rondloopt, het is niet eerlijk. Na een verschikkelijke slapeloze nacht bracht ik mijn oorlogskleuren aan en voor we vertrokken vroeg ik aan Dirk om de medewerkers te verzoeken met geen woord over Amadeus te reppen. Toen we aankwamen in de mooi versierde zaal (met dank aan de medewerkers) waar de eerste adoptanten al aanwezig waren hielden alle medewerkers zich aan de afspraak. Dirk stond in de bar en ik heb gedaan wat ik kon. Ik heb de mensen begroet, heb gepraat en rondgelopen maar ben me ook veel gaan verschuilen omdat het niet ging. Mijn excuses daarvoor, ik hoop op jullie begrip want ik ben ook maar een mens, een mens met veel verdriet. Nog altijd..

Maandag zijn we terug aangekomen in Spanje en met jullie goedvinden stop ik even met de update omdat de meeste lezers met vacantie zijn en tijdens het verlof wel beters te doen hebben dan mijn update te lezen. Als er sensationeel nieuws zou zijn laat ik het weten.

Bedankt om dit te lezen.

Genegen,

Mireille