Spanje update Augustus 2023
Van co - driver tot dierenartsassistent
Vrijdag 11 augustus 22.30 uur. Na weken en weken droogte, hete wind en een onverdraaglijke verzengende hitte die opliep tot 48 graden en ons en de honden van 11 uur ‘s morgens tot 21 uur binnenshuis hield en nog steeds houdt is het tijd om terug aan de update te beginnen. Daarnet is Dirk vertrokken naar de luchthaven en tussen dit en een paar uur komt Marianne met haar nieuwe assistent aan. Omdat we een week voor haar komst voor het voldongen feit werden geplaatst dat ze geen assistentie meer had moest ik op zoek naar een zwarte parel! Zwarte parels Dirk B en Kevin Verdonck, regio van de stille Kempen, boden zich aan om te helpen maar aangezien Kevin geen woord Frans spreekt, werkt en dus verlof moest nemen en Dirk B vrij is was de keuze logisch. Dus volgde de uitverkorene (die ook al co-driver en coördinator is) om Marianne te dienen een spoedcursus hondentanden poetsen en inspuitingen toedienen bij zijn dochter die al jaren dierenartsassistente is. Hoe dan ook het "gat" is gevuld dus verwacht ik het duo vrij van zorgen en ben ik er zeker van dat Dirk na zijn vuurdoop "geMarianneerd" uit zijn avontuur zal komen. Alhoewel mijn Dirk de nieuwe assistent gaat assisteren heb ik wel een beetje medelijden met hem. Er wacht hem een hoog werktempo en een spervuur aan Franse raadgevingen à la Marianne. Dat hij zal zweten is een feit. Hoe dan ook ik ben hem zeer dankbaar en bewonder hem voor zijn courage.
Zaterdag 12 augustus 2023
Nadat ze gisteren om ongeveer 00.45 uur onder luid geloei van onze en de "omliggende" honden aankwamen en na de algemene begroeting hun bagage in de kamer gedeponeerd hadden bleven we nog een paar uur napraten over van alles en nog wat en gingen pas om
2 uur slapen. Ik was gelukkig en tevreden want Dirk B die Marianne kent van de nachtelijke droppings van galgo's die ze tijdens haar sterilisatie marathons gekozen heeft (of omgekeerd) want dikwijls hebben zij haar gekozen zonder dat ze er zich van bewust is. Hoe dan ook ondanks het feit dat ze tijdens de vlucht zoals gewoonlijk in slaap viel, heeft hij haar tijdens de reis anders en beter leren kennen en een goede basis gelegd voor vandaag, een geruststellende gedachte om mee in te slapen vond ik na het bijpraten.
Ondanks het late uur van gisteren en de korte nacht zitten we om 7.30 uur al aan het ontbijt en is Marianne tussen twee happen door haar nieuwe assistent aan het plagen met wat er hem allemaal te wachten staat. Zoals altijd deel ik ook mee in de brokken. Zo kennen we haar. Traditiegetrouw zitten we nog aan het ontbijt als Marie-Carmen een halfuur vroeger dan afgesproken aankomt met de eerste 10 galgo dames die ernaar hunkeren om baby proof gemaakt te worden. Beter te vroeg dan te laat vindt Marianne en 10 minuten later vertrekt ons pasgeboren medisch team naar de kliniek. Dirk volgt en 10 minuten later loop ik hen ook achterna om net als mijn echtgenoot onze nieuwbakken assistent te overstelpen met raadgevingen. Na een paar minuten is Marianne het beu, zegt dat ze niks van dat Vlaams verstaat, voegt er lachend aan toe dat we Frans moeten praten en begint aan de eerste galgo dame, een oud zwart kweekteefje. Het is een "wake up call" voor Dirk B want als Marianne haar op de operatietafel legt blijkt ze tal van onderhuidse tumoren op haar buikje te hebben. Inwendig is het niet beter en het kost Marianne veel tijd om haar te verlossen van haar rotte misbruikte baarmoeder. De kop is eraf voor Dirk B die erbij stond en er ongelovig naar keek.
Als Marianne klaar is met het oudje verhuist ze naar de tafel van Dirk B die voor zijn eerste gebit bijgestaan wordt door Marianne en Dirk die oplettend toekijken. Voor zijn allereerste keer doet hij het wonderbaarlijk goed dus wordt hij goedgekeurd voor de dienst. Ons splinternieuwe tatoeëermachine doet het iets minder en pruttelt een beetje tegen, die moet nog ingelopen worden. Desondanks slaagt hij erin om een S van “sterilisé” in haar oor te zetten. Als haar tandjes gekuist zijn, haar nageltjes gecontroleerd zijn en ze haar roze lintje van dag 1 aan heeft, verhuist het kranige oudje naar een van de recoveryboxen die allemaal ingedekt zijn met zachte pipidoeken (met dank aan Nancy Quidé) en kan de "tandarts" zijn pas aangeleerde techniek testen om zijn eerste patiënte zacht neer te vlijen in de box. Eenmaal de eerste gedaan moet Dirk B zich in het niets ontziende "roulement" storten, ‘t is zwemmen of verzuipen want het moet vooruitgaan voor Marianne. De honden die binnenkomen premedicatie geven, de honden van de operatietafel naar zijn "tandartstafel" verhuizen, als de tandjes gedaan zijn ze in de boxen leggen, deze die ondertussen slaapt op de tafel van Marianne leggen, de pipidoeken verversen en de vuile in de veranda droppen waar mijn Dirk ze recupereert en wast en ondertussen de kakjes en pisjes opkuist enz. enz. Niet evident en nogal overweldigend voor een nieuweling die soms het bos door de bomen niet meer ziet. Tenslotte wordt van mij verwacht dat ik de perfecte gastvrouw ben want ik sta in voor de bevoorrading van fruit en wat ze maar willen terwijl ze aan het werk zijn in de kliniek en daarnaast voor het ontbijt, de lunch, het souper en al wat nodig is en meer, dus. Als ze om 20 uur naar boven komen liggen de eerste 18 dames vredig baby proof uit te rusten van hun verlossende operatie. Iedereen is voldaan en na een verdiend aperitief vieren we het succes van de dag met mijn copieus Grieks souper met alles erop en eraan en zelfgemaakte tzatziki zonder komkommers want Marianne haat komkommers. Na het eten wordt de dag nog eens overlopen en krijgt Dirk B verdiend lof toegezwaaid van zijn "baas". Hij heeft zijn vuurdoop doorstaan en wat meer is Marianne heeft hem graag, ik ken haar. Als ze na de laatste controle van de patiënten om 23.30 uur gaan slapen wijst de thermometer nog altijd 38 graden aan. Gelukkig blaast de ventilator hun kamer constant koele lucht in.
Zondag 13 augustus 2023
Net als gisteren zijn we om 8 uur allemaal paraat, de honden zijn gecontroleerd, hebben gegeten en genoten van hun sanitaire stop. Ondertussen heeft Dirk al alles afgespoten en staat het ontbijt klaar. We zitten pas neer als Marie-Carmen arriveert met de eerste 10 dames van vandaag dus wordt het opnieuw een kort ontbijt want Marianne wil geen tijd verliezen. Ik loop af en aan naar de kliniek waar Dirk B zich duidelijk al veel beter in zijn "element "voelt en tandenpoetst, galgo's verhuist en spuitjes geeft alsof hij nooit anders gedaan heeft. Als ik Marianne vraag of ze tevreden is met haar assistent antwoord ze dat hij mag terugkeren vooral omdat hij zulke goede muziek vindt op de radio. Als ik hem vraag wat hij van Marianne haar voorstel vindt antwoord hij tot mijn verwondering dat hij haar met plezier verder wil assisteren!! Nadat mijn hersenen zijn antwoord geregistreerd hebben valt er een groot pak van mijn hart. Na de lunch brengt Marie-Carmen nog 8 sukkels, waaronder 2 teefjes met gezwollen tepels vol melk die pas bevallen zijn (pups!!!????) en 5 heel bange die zich nauwelijks laten aanraken, waaronder een paar verkommerde zwartjes. Enfin, wij zijn niet anders gewoon.
Als ze terug rond 20 uur naar boven komen om te souperen resideren er 36 galgo dames in de kliniek. Morgen komen de 4 laatsten dan zijn alle veertig dames die wachtten op Marianne gedaan. Spijtig dat ze amper op het vliegtuig zullen zitten als er al "nieuwe" zullen aankomen in de refuge. Met het jachtseizoen in het verschiet wordt alle overbodige last gedumpt. Na het obligate aperitief worden de hardwerkende gasten verwend met frietjes, kip en salade. Het souper kan alvast op veel succes rekenen en inspireert ons om nog een paar uur te blijven napraten en vertellen over vroeger. Om zeker te zijn van mijn zaak vraag ik nog eens aan Dirk B of het aanbod om verder Marianne te assisteren nog altijd geldig is. “Bien sûr” antwoordt ze in zijn plaats en voegt er schaterend aan toe "le Beaujolais nouveau est arrivé". Om af te ronden zegt ze "à partir de maintenant il s'appelle Beaujolais" en proest het uit!! Zo kennen we haar. Na de nachtronde nemen we allemaal een duik in het zwembad om af te koelen en is het middernacht voorbij als ze gaan slapen. Gelukkig blazen de ventilators noch altijd koele lucht want net als gisteren is de thermometer op 38 graden blijven steken en hangt al de hitte binnen.
Maandag 14 augustus 2023
Als ons nieuw samengesteld team na een warm afscheid en de obligate foto om 14.30 uur met Dirk naar de luchthaven vertrekt blijf ik achter met de 4 dames die vandaag baby proof gemaakt zijn en nog liggen na te soezen in de kliniek. De 36 die hen zijn voorgegaan logeren ook nog in Casa Belgica en flaneren in de tuin of stretchen languit onder de airco in de veranda. Ik ga kijken in de kliniek en bij de honden buiten en ondanks de hitte komen er sommigen zich vleiend tegen me aandrukken. Met tranen in de ogen geniet ik minutenlang van het vredig tafereel en ga binnen om wat rest aan kopjes en borden van de laatste lunch op te ruimen. Het is er muisstil in huis, onze honden zijn na drie drukke dagen uitgeteld en liggen her en der te slapen in donuts of sofa's. Ik ben ook uitgeteld maar ga heel hard nagenieten van de afgelopen dagen en het mooie werk dat we alweer gedaan hebben. Alweer 40 die veilig zijn en die hopelijk een goede thuis wacht.
Mireille
