Spanje update september 2024

De Spaanse zomer van 2024. Heet ... Heter ... Heetst

Het lijkt wel een eeuwigheid geleden dat we in juni in België arriveerden, ik bleef, Dirk keerde terug en vertrok op 6 juni met Buffalo en de gelukkigen geadopteerde terug naar het beloofde land waar het op 8 Juni adoptie dag was en Isabella en Isadora  mee mochten met Yolanda en Buffalo en Martine zich ontfermden over Innocent over wiens revalidatie ze rigoureus zouden waken.

Met de wandeling van Nalinnes in het verschiet bleven we in België om zaterdag 23 juni de zaal te helpen opzetten en ’s zondags de deelnemers te verwelkomen. Nadat er lekker gegeten was en de deelnemers de gewonnen kilootjes er terug afwandelden in de prachtige natuur vertrokken wij richting Chartres waar we overnachtten, reden ‘s anderendaags tussen een zee van camions tot in Castets en vingen de dag nadien na een geanimeerde rusteloze nacht wegens Dirk zijn sonore gesnurk de laatste 600 km tot in Casa Belgica aan op een overvolle autoweg. Pas als we de noodzakelijke boodschappen gedaan hadden en de honden  afgehaald in het pension waren we compleet om aan de langste heetste zomer ooit te beginnen maar dat wisten we gelukkig nog niet…

Hoe dan ook gelukkig wisten we het nog niet maar dat zou vlug veranderen want nadat er in de eerste week een paar imposante buien vielen steeg de temperatuur constant en het zou zo blijven. Weken, enfin 2 maanden regende het niet en smeekten we om een drup water die niet kwam. Temperaturen van 35 graden om 11 uur ‘s morgens en 46 graden in de schaduw ‘s avonds waren normaal. Dirk moest voor 8 uur ‘s morgens starten met zijn dagelijkse grote kuis van de tuin, annex het arroseren van de planten wiens groen ros verbrand was. Het enige waar ik in die helse hitte kon aan denken waren de honden in de refuge die gelukkig koele binnenverblijven hebben en de honden die ronddoolden ergens te velde in de uitgestrekte ruige vlaktes waar de jagers al begonnen waren met de selecties voor het komend jachtseizoen… Dat wil zeggen dat ze de galgo’s aangelijnd door een galguero die in de kofferbak zit achter 4X4 jeeps laten lopen, de snelheid opdrijven en wie niet meekan achterlaten, goed wetende dat ze in de huidige hitte niet kunnen overleven want alles is dor en droog en stekelig, er breken regelmatig brandjes uit en er is niks te vinden om te eten of te drinken. Tot zover…

Terwijl wij in Spanje bakten en braadden terwijl het zweet in straaltjes van ons aangezicht liep en niet wisten waar kruipen van de hitte en ons honden ruzieden om de beste plaatsjes onder de airco die dag en nacht aanstond zagen we op TV Vlaanderen hoe ze in België en omliggende verzopen onder de constant neervallende regens en de huizen onderliepen omdat de riolen het water niet konden slikken. Als we zouden moeten kiezen was de keuze vlug gemaakt. Dan maar liever zoeken naar de onvindbare verkoeling dan een ondergelopen huis en straat waar je begin nog einde zag aan het opruimen. Ik had zoveel medelijden met de mensen die tegen beter weten in wanhopig hun huis watervrij probeerden te houden. Dan maar liever bakken en braden. Terwijl ieder zijn problemen had, wij ons zweet afveegden en ze in België een pull  aantrokken werden we door de medewerkers op de hoogte gehouden van de festiviteiten. Zoals  het huwelijk van regio Tasch, Kronkelwandeling van Ann en Nancy in Brabant, de Eetkommen voor Las Nieves, de 4-daagse van de IJzer die onder het allesziend oog van Dirk Buffalo en Tasch een geordend succes was, Ellen van de Veire en regio Tasch die onze kleuren verdedigden in de Maxi Zoo en last but not least Yolanda en Luc die Italiaantjes Isabelle en Isadora adopteerden. Uiteraard was er ook minder plezant nieuws en werden er zoals altijd  honden afgestaan wegens ziekte van een niet-inwonend familielid…

Op 3 augustus hoorden we voor de eerste maal geweerschoten, de dag nadien terug. Daarna was het een paar dagen stil tot er een week later 3 dagen lang geschoten werd. We vroegen informatie hierover aan de man van het diervoedingswinkeltje in onze straat waar we sinds jaar en dag duiven- en vogelvoeding kopen voor de “wilde” vogels zoals hij ze noemt en sedert een paar maand ook kattenvoeding voor de straatkatten, feit waarover hij even stomverbaasd was als toen we de eerste keer voeding voor de “wilde” vogels kochten…Hoe dan ook wist hij ons te vertellen dat ze (de galgueros) het “tortelduiven bestand ”wilden uitdunnen, zo niet uitroeien omdat er téveel van waren en ze een bedreiging zijn voor het voedsel van de konijnen die ze dan komend jachtseizoen minder zouden kunnen schieten, stel u voor…Het was niet de laatste keer dat we ze hoorden schieten en het zullen trouwens niet alleen de duiven zijn die er moeten aan geloven. Gelukkig hebben zij net zoals de mussen, de kouwen, de spreeuwen, occasionele verdwaalde reisduiven en alle anderen die er nood aan hebben een “safe house” met name Casa Belgica en daar zijn de eetkommetjes altijd gevuld. Helaas zijn we de enigen in het dorp die iets geven om onze medebewoners van deze mishandelde planeet waar ze geen respect voor hebben, spijtig. Nu wanen ze zich oppermachtig en hebben voor niks respect maar er zal een dag komen dat het “pay back” tijd  is, daar ben ik zeker van.

Anderhalve week voor ons vertrek komt Marie -Carmen bellen dat de bestelwagen Peugeot die GINB haar een paar jaar geleden schonk nog maar eens in panne staat. Deze keer ernstig, niet verwonderlijk als je weet dat ze over de weg vol putten en bulten naar de refuge vliegt, ze gaat nog juist niet omhoog… ‘t Heeft nog lang geduurd mompelt Dirk. Enfin, ze heeft asap een andere auto nodig want de geadopteerde heren galgos worden bij de dierenarts verwacht om hun tanden te reinigen die normaal in onze kliniek gedaan worden maar omdat de refuge overbevolkt was en alle teefjes en reuen door Marianne en Anne “babyproof” gemaakt waren konden er geen extra honden opgenomen worden. Zodus is onze kliniek ongebruikt gebleven deze zomer en worden de geadopteerde reutjes door de lokale dierenarts behandeld. Dirk stelt de oude jeep voor maar omdat het een “automatiek” is durft ze er niet mee rijden. Dus moet Dirk rijden. Na twee dagen en evenveel ladingen heeft de lokale garagist een extra inspanning gedaan en is haar Peugeot gemaakt, voor hoelang dat is een andere vraag… De laatste week van ons verblijf komen er na maanden helblauwe lucht plots grijze wolken opdagen. Hoe we ook hopen en wensen ze lossen echter geen druppel tot het we ‘s avonds aan Pistorius zien dat er iets op komst is en het lichtjes begint te roffelen in de verte. Er zal zeker iets van komen want we weten dat Pistorius een heilige schrik heeft van onweer en een onfeilbaar voorgevoel. Een halfuur later krijgen we een zalig ouderwets en overvloedig onweer begeleid door donder en bliksem en tonnen regen over ons heen. Everybody happy, mensen, dieren en planten... ZAAAAALIG!!!!

Ondertussen is dat allemaal al verleden tijd. Op zondag 1 September ben ik met Dirk naar België gevlogen, maandag hebben we inkopen gedaan en dinsdag is hij samen met co-driver Dirk B terug opgevlogen naar Spanje, ik ben in De Pinte gebleven met een defecte PC die alle dienst weigerde, maar wel met een héél actieve druk geconsulteerde telefoon… Donderdag zijn de chauffeurs in Casa Belgica vertrokken met de 25 gelukkigen en hebben de eerste gelukkige om klokslag 13u in Burgos afgezet waar ze afspraak hadden met Amerikaanse adoptanten die in Spanje leven en werken, dus voor Hada Dos die ondertussen al goed ingeburgerd is was het maar een reis van 300 km. Voor de overige reizigers die pas na 2 uur ‘s nachts in Rosa Canina aankwamen waar ze opgewacht werden door Yannick, onze onvolprezen sociale media verantwoordelijke en echtgenoot Bart, regio’s Nensie, Kevin en natuurlijk Martine die wachtte op haar co-driver, had de reis 16 uur geduurd maar daarom waren ze, net zoals het welkomstcomité, niet minder gelukkig en uitbundig… Dat kon ik zien op het filmpje dat Dirk doorstuurde, hoe mooi en ontroerend als ze allemaal hun pootjes strekken en in galop naar het verblijf lopen. Daarvoor doen we het nietwaar. 

Om 3:30 uur was Dirk thuis en keerde na een paar uurtjes rust om 8:30 uur terug naar Rosa Canina om de camionette te kuisen en de dierenarts te ontvangen enz... Daarna bracht regio Kevin hem naar Sixt om een auto te huren voor de komende weken want na de adoptie dag van morgen heb ik maandag afspraak met de neuroloog, is het de week daarop Tasch, Nensie en Sabine hun wandeling in Nukerke en een week later is het vergadering in Vilvoorde voor de medewerkers van GINB.

Hoe dan ook de adoptie dag van gisteren is ondertussen ook al geschiedenis, een aangename geschiedenis met goed weer, veel adoptanten die een tweede, derde of zelfs vierde hondje kwamen halen. Onder hen één dame die haar eerste galgo (van meerdere die zouden volgen) al  in 1999 adopteerde!! Nu had ze een hondje in de kijker geadopteerd, fantastisch toch!! Heerlijk om zulke trouwe adoptanten te hebben!! Zoals altijd poseerde ik met alle adoptieouders en hun nieuwe gezel voor de lens van Peter en als iedereen vetrokken was zongen we zoals altijd voor de jarigen onder de medewerkers die koeken, taarten en pralines meegebracht hadden.

Nogmaals bedankt aan alle adoptanten die me bedachten met een attentie.