Spanje update Mei 2024

Zaterdag 13 april 2024

Om 14.15 uur staat Marie-Carmen aan de poort met een jong zwart gekwetst galgo teefje van ondefinieerbare leeftijd, een pup van een negental maanden?? Ze is heel klein, heel mager, onderkomen en vol wonden was ze op de dool in het oude dorp van Calypo aan de overkant van de autoweg waar ze een vrouw  met 2 galgo’s achternaliep... Gelukkig heeft de vrouw gebeld waarna Marie-Carmen haar ging ophalen en haar amper 10 minuten later aan ons overdroeg. Als ze vertrokken is gaan we onder begeleiding van de honden met haar naar de kliniek waar we talloze wonden ontdekken. Alle 4 haar pootjes zijn geschonden en ze heeft grote etterende wonden aan de buitenkant van beide achterpoten. Op de binnenkant van haar linker achterpoot heeft ze een diepe stinkende trechterwonde waar je vinger in verdwijnt en zo te zien al onderdak  gegeven heeft aan maden. Alsof dat nog niet voldoet is er ook een stukje van haar staart waar bloed uit druppelt en is de huid van haar neus geschonden door het wroeten naar eten… Aan haar wonden en toestand te zien is het arme meisje niet van gisteren op de dool en getuigt het feit dat ze iemand met galgo’s achternaliep dat ze hoogstwaarschijnlijk door een galguero aan de deur gezet is omdat ze niet voldeed aan zijn wensen. Hoe kunnen mensen toch zo slecht zijn bedenk ik terwijl ik haar in mijn armen houd en troostende woordjes in haar oor fluister als Dirk professioneel haar wonden uitwast en verzorgt en een verband aan haar staartje doet. Ze voelt duidelijk dat ze veilig is, vertrouwt ons volledig en laat Dirk rustig zijn ding doen. Ondanks het feit dat het soms pijn doet krijg ik zelfs een likje. Ze voelt onfeilbaar aan dat haar ellende voorbij is. Na de verzorging kan ze niet vlug genoeg bij onze honden zijn. Ze laat zich uitvoerig besnuffelen “onderzoeken “en bekijken en gaat daarna zelfzeker in de grote gemeenschappelijke “snackbar” brokjes eten. Zowel wij als de honden staan met open mond te kijken naar zoveel zelfvertrouwen. Een troef die haar doen vechten heeft tegen het lot dat haar te wachten stond en van de dood gered heeft. Tussen het eten door komt ze mankend naar ons toegelopen en springt ondanks de pijn dankbaar tegen ons op. Na alle ellende en miserie voelt ze aan dat ze dit keer welkom is en niks te vrezen heeft. Na dit intermezzo geniet ze verder van haar eerste maal in lange tijd. Haar karakter doet mij denken aan dat van de oude dame die onze eerste camionette sponsorde en daarna een dierbare vriendin werd. Spijtig genoeg stief ze 2 jaar geleden onverwachts tijdens ons verblijf in Spanje zonder dat we afscheid konden nemen. Denkend aan haar noem ik de pup Irène en weet dat er in de hemel iemand héél blij en gelukkig zal zijn. Bij die gedachte knipper ik een traan weg want ik mis Irène heel erg. Als we naar binnen gaan volgt het kleine verschoppelingetje ons op de hielen en gaat in een donut liggen, net of ze nooit anders gedaan heeft. ‘s Avonds eet ze haar eerste souper, daarna gaat ze terug slapen. Voor wij naar bed gaan moet Dirk haar, slim als ze is, maar éénmaal laten zien hoe ze door het luik moet. Daarna slaapt ze de ganse nacht door in “haar” donut naast Innocent en gaat ‘s morgens netjes buiten plassen. Een trend die zich de ganse week doorzet.  Terwijl Tasch en adoptanten de eerste Pajottenwandeling voorbereiden eet Irène de ganse week haar buikje rond. Als Tasch ons zondag 21 April via videobeeld even laat meegenieten van de sfeer op de wandeling en ze ons 's avonds overgelukkig laat weten dat de wandeling waar ze zich zoveel zorgen over maakte een groot succes was ligt Irène al even gelukkig en een kilo zwaarder mee te luisteren naar haar relaas.

Dinsdag 30 april 2024 

Donderdag kregen we  bericht van dokter De Frutos dat de stukken voor Innocent aangekomen waren en dat de operatie op dinsdag 30 April gepland stond. Zodus zijn we deze morgen om 8 uur samen met Innocent en de kleine Irène wiens wonden bijna volledig geheeld zijn, ondertussen anderhalve kilo bijgekomen is en helemaal ingeburgerd is, vertrokken naar Talavera. Nadat de dokter ons na aankomst  Innocents “bouwpakket” toont en nogmaals haarfijn uitlegt wat een zware operatie hem wacht vertrekt hij op hoop van zegen naar de operatiezaal waar hij voorbereid wordt op de komst van de dokter die ondertussen Irène onderzoekt, bloed afneemt en tot het besluit komt dat ze één jaar oud is. Omdat we na het nakijken van haar gebit al dachten dat ze veel ouder was dan we aanvankelijk veronderstelden zijn we helemaal niet verwonderd. Hoe dan ook zelfs als ze nog een beetje groeit is ze het kleinste galgo teefje dat we in onze lange “carrière” ooit gezien hebben dus vragen we aan dokter De Frutos alvast een afspraak om haar te steriliseren. Ondanks het gezelschap van Loulou die altijd de honden die naar Talavera vertrekken voor behandeling “moreel” ondersteunt huilt ze net zoals op de weg er heen ook de ganse terugweg naar huis wanhopig, zo bang is ze om alles terug kwijt te raken wat haar te beurt gevallen is. Eens thuis kan ze met zichzelf geen blijf als ze de honden terugziet. Terwijl ik aan mijn PC ga zitten schrijven om de update up-to-date te maken en Dirk hetzelfde doet met de boekhouding is het wachten op een mailtje van dokter De Frutos die zich op dit moment ontfermt over Innocents misvormde pijnlijke poot waar hij al zolang mee op de dool is. Hopelijk verloopt alles zonder complicaties, hij verdient het zo want ondanks zijn ernstige handicap is het één van de verstandigste, verdraagzaamste en meest aanhankelijke honden die we ooit gekend hebben. Altijd tevreden, altijd geduldig, altijd lief en zo verschrikkelijk dankbaar. Een beproefde en gelouterde jongen die weet wat het leven is. Hij verdient zeker een goed thuis als alle ellende achter de rug is. Laat ons hopen… Om exact 14:15 uur krijgen we bericht dat Irène kerngezond is en de operatie van Innocent gedaan en geslaagd is en we hem om 19 uur mogen afhalen… Om 20:30 uur is Innocent thuis en wordt door de honden uitvoerig en voorzichtig verwelkomd. Het moedige ventje heeft veel pijn maar voor het eerst in zijn leven een rechte rechtervoorpoot, hij is weliswaar dik ingepakt maar  RECHT!!! Van zodra hij binnen is gaat hij in een donut liggen en doen de restanten van de verdoving hun werk. Terwijl hij slaapt schrijft Dirk de eerste betaling van 2400 euro over op de rekening van Clinica el Parque. Donderdag moet hij al terug naar Talavera om zijn wonde te verzorgen en te laseren om de genezing te bevorderen. Als die genezen is kan hij zijn revalidatie starten.

Donderdag 2 mei 2024

In tegenstelling tot gewoonlijk moeten we vandaag in plaats van om 9 uur maar om 14 uur op controle met Innocent, dat belooft...Ondanks het ongemak ondergaat hij de tocht naar Talavera rustig en stil zoals we van hem gewoon zijn. Hij is “one of a kind” een unicum, die sinds zijn operatie de pijn en de beperking voorbeeldig, geduldig, moedig en vooral zonder ooit te klagen ondergaat. Als we in Calypo de “De Frutos-direct” oprijden is het hels druk op de baan en als we op onze bestemming zijn nog drukker in het stadje Talavera. Feit dat te wijten is aan 1 mei en de overbrugging van het weekend. Desondanks is er (gelukkig voor Dirks humeur) nog parkingplaats voor de camionette aan de achterkant van de kliniek. In de wachtplaats van dokter De Frutos en co is het een ander verhaal. Alle negen zitplaatsen zijn bezet en de rest van de wachtende klanten staan met hun respectievelijke huisdieren genoodzaakt recht en praten er lustig op los. Net een markt. En ik die dacht dat er geen kat zou zijn met die verlofdagen, wel dus, en letterlijk want er zijn naast de honden en hun baasjes 2 klanten met ongeduldig klagende poezen. Ik krijg het benauwd van de drukte en vraag me bang af wanneer Innocent aan de beurt gaat zijn. Als dokter De Frutos na een tiental minuten uit het OK komt neemt hij Innocent, na een bevredigend praatje over de toestand van zijn patiënt, mee voor foto’s en verzorging van zijn poot wat onder algemene verdoving moet gebeuren. Dirk gaat mee om foto’s te nemen, ik heb ondertussen een stoel gekregen en kan niet anders dan wachten. Ik haat wachten. Hoe dan ook na anderhalf uur loopt de wachtzaal langzaam leeg. In de tussentijd komt Dirk zeggen dat dokter De Frutos tevreden is want Innocent zijn poot ziet er goed uit en hij ontwaakt langzaam uit zijn verdoving, gelukkig!! Weeral een zorg minder. Ondanks het goede nieuws kunnen we pas om 16:30 uur naar huis vertrekken en zijn tot ongenoegen van onze honden die erop staan om stipt op tijd hun souper te krijgen maar om 18:00u thuis. Ik voel me net of ik een marathon gelopen heb en mag er niet aan denken dat we maandag terug om 14 uur verwacht worden en ons hoogstwaarschijnlijk hetzelfde te wachten staat als vandaag. ‘s Avonds is iedereen uitgeteld  vooral Innocent die nog last heeft van zijn verdoving maar toch nog de courage vindt om zijn kop op mijn schoot te leggen om getroost  te worden. Zo’n lief braaf dier zeg ik tegen Dirk die net als ik ontroerd is door zijn aanhankelijkheid. Terwijl ik alweer een traan verbijt zeg ik ferm dat als hij na zijn herstel geadopteerd wordt het door gouden mensen zal moeten zijn. Dirk antwoord dat ik mij daar nog geen zorgen moet over maken omdat zijn herstel de nodige tijd zal vragen. Ik maak me wél zorgen en niet onterecht antwoord ik nukkig...

Woensdag 8 Mei 2024

Omdat ik het absoluut niet zag zitten om de honden zolang alleen te laten is Dirk afgelopen maandag om 13:00 uur zonder mij naar Talavera  vertrokken voor Innocents wondverzorging en laserbehandeling. Rond 15:30 uur kreeg ik telefoon dat alles oké was met zijn poot en we woensdag terugverwacht werden maar dan om 9:00 uur. Dus zijn we deze morgen om 6:45 uur opgestaan en een uur later samen met Innocent vertrokken naar Talavera voor zijn behandeling. Het is nog geen 9 uur als we in de kliniek zijn waar dokter De Frutos ons verwelkomt en Innocent meeneemt. Terwijl Dirk terug naar de camionette loopt om zijn telefoon houd  ik Innocent vast terwijl dokter De Frutos zijn verband verwijdert en mij de mobiliteit van zijn ooit zo kromme poot toont. Als Dirk terug is ga ik terug naar de wachtzaal terwijl hij tijdens de laserbehandeling foto’s maakt. Ondertussen komen de eerste patiënten aan, terwijl ik de bedrijvigheid gadesla komt mevrouw De Frutos een praatje maken en biedt mij een koffie aan uit de automaat. Als ze met haar eerste patiënte vertrekt blijf ik alleen met mijn gedachten en vraag me af de hoeveelste keer ik op een hond zit te wachten en hoeveel jaren we al klant zijn bij de “De Frutossen” en vooral hoeveel km we al afgelegd hebben om op consult te komen. Het moeten er veel zijn want ik schat dat we ongeveer 7 jaar klant zijn. De laatste 2 weken zijn we al 4 keer over en weer gereden en vrijdag worden we terugverwacht, dat is 640 km. Met zijn eerste consult bijgerekend is dat 800 km op 3 weken. Als Innocents behandeling zo verdergaat zullen we tegen dat hij genezen is de afstand Spanje-België op de teller hebben. Hoe dan ook als hij maar goed geneest dat is het belangrijkste en nog belangrijker dat er hem daarna een mooi leven wacht bij een liefdevolle familie. 

Vandaag 10 mei vertrekken we om 7:30 uur terug naar Talavera waar we om 8:45 uur verwacht worden voor Innocents laserbehandeling. Alles verloopt stipt en om 9:30 uur vraagt Dokter De Frutos om hem eens buiten  te laten wandelen. Ik houd mijn adem in maar tot ieders vreugde steunt hij af en toe op zijn “nieuwe” poot!! Als we fier en content afscheid nemen van Dokter De Frutos maak ik hem het compliment dat hij de beste orthopedische chirurg ooit is. Als we terug thuis zijn hebben we alweer 160 km meer op de teller van de camionette. Volgende week terug om de 2 dagen naar Talavera…