Spanje update Maart 2023

Zondag 12 maart 2023 

Gisteren was het Dirks verjaardag en vandaag is het precies een maand geleden dat Leopold ons ontnomen is. Een maand van veel verdriet en een maand waarin we ondanks ons zwaar verlies niet gespaard bleven van ellende alom. Een overvolle refuge, té weinig adopties, dat wil zeggen rijden met een halfvolle camionette aan dezelfde hoge benzine en péage kosten. Adoptiekandidaten die in plaats van adoptieaanvragen een mailtje sturen met de vraag om meer foto’s en uitleg over deze of gene hond(en) en een mogelijks bezoek aan de honden in De Pinte, een moderne plaag... Kandidaten die wel een aanvraag tot adoptie doorsturen bel ik ASAP, heb ze soms een uur aan de lijn om naar al hun deskundige verhalen ter zake te luisteren, alle vragen te beantwoorden en de adoptieprocedure uit te leggen. Nadat ze volmondig verkondigd hebben dat ze klaar zijn voor adoptie veranderen ze met het huisbezoek in het verschiet van idee (waarvan o.a. Mesi van 10 jaar het slachtoffer geworden is), de dag van vandaag ook een grote plaag... Oude galgo's die na jaren van liefde en trouw door hun baasjes afgestaan worden omdat er mogelijks kosten zouden kunnen komen, nog een plaag... Allemaal weinig respectvol en een beproeving voor de regioverantwoordelijken en mezelf. Vandaar dat ik altijd overgelukkig ben als er een adoptant van het eerste uur belt. Onlangs kreeg ik telefoon van een adoptant die in 1996 zijn eerste hond adopteerde en belde voor zijn 6 de of 7 de!! Die zijn er God zij dank ook, gelukkig. Mensen die een onwrikbaar vertrouwen in GINB hebben en ons door dik en dun verdedigen tegen betweters en kwaadsprekers, want die zijn er ook. Bedankt daarvoor, moesten zij er niet zijn was het niet vol te houden...

Hoe dan ook na de dood van Leopold had ik zoveel verdriet en was zo ontroostbaar dat Dirk zich zorgen begon te maken en op een avond zei dat ik een andere Barzoi pup nodig had om mijn gedachten te verzetten… Ik dacht er nog niet aan en wou er niet van horen. Het lot besliste er echter anders over... Toen hij  aan de bevriende kelner uit de koffieshop, waar we al bijna twintig jaar koffie drinken voor we boodschappen doen die recent teruggekeerd was naar zijn geboortestreek in Galicië, vertelde hoe erg ik leed onder de dood van Leopold zei de vriend dat hij iemand kende die Barzois had in zijn streek... Dirk contacteerde de man zonder mijn medeweten die op dat moment geen pups had maar afwist van een Oekraïense vrouw die door de oorlog met haar honden gevlucht was en na een ommegang door Spanje nu ergens zuidelijker een verblijfplaats had en gaf hem een naam… Genoeg info voor Dirk om op zoek te gaan en via veel omwegen ook te vinden wat hij zocht. Het moeilijkste moest echter nog komen, mij overtuigen. Ik bleef voet bij stuk houden, wou er niks over horen en zei dat ik Leopold niet wou of kon vervangen. Hoe dan ook ik was ik niet de enige  koppigaard. Hij bleef aandringen en proberen om mij te overtuigen. Door uiteindelijk op mijn geweten te speculeren en het argument te gebruiken dat ik een ontheemde Oekraïner kon opvangen en zo de vluchtelinge kon helpen haalde hij uiteindelijk zijn slag thuis en reden we negen dagen na Leopolds dood Valencia voorbij de sinaasappelvelden in...

Donderdag 23 februari 2023

Het was 8 uur precies toen we met Amadeus en Beauregard aan boord vertrokken en precies 9 uur toen we aankwamen in de Kliniek van Dr. De Frutos die Amadeus keurde en keerde, bloed afnam, testte en tot de conclusie kwam dat hij perfect gezond was en al zijn inentingen die hij bij een dierenartse in Burgos gekregen had in orde waren. In de consultatieruimte daarnaast onderging Beauregard ongeveer dezelfde procedure, daarna werden foto’s genomen van zijn vitale organen. Toen Teresa verslag kwam uitbrengen zag ik direct dat er iets ernstigs aan de hand was... Toen ze voorzichtig zei dat de RX en bloedproeven uitwezen  dat hij acuut nierfalen had en heel ziek was waren we geschokt en barstte ik  in tranen uit. Onze immer gezapige ronde discrete Beauregard een nierfalen!!! We konden het niet geweten hebben verzekerde Teresa en Felipe De Frutos want de ziekte manifesteert zich maar als het te laat is. Ik dacht aan onze bull terriër Hercules die eraan gestorven was toen hij amper 6 jaar was en samen met Beauregard, die als pup met zijn 2 zussen bij zigeuners ontsnapt was en alle drie Parvo hadden toen ze in Casa Belgica gedumpt werden. De zusjes stierven maar het broertje, die de mooiste ogen en blik had die ik ooit gezien had hield zich staande. Hij kreeg 2 bloedtransfusies (we lachten wel eens dat het bloed van een luiaard geweest was omdat hij zo traag was en zo dik werd). Hoe dan ook hij overwon de vreselijke ziekte en sleet samen met Hercules, die toen ook nog pup was en zijn beste vriend werd, zijn jeugd in Casa Belgica en bleef voor altijd bij ons. Ik zat nog boordevol verdriet om Leopold en nu dit, het was te veel en ik kon mijn tranenvloed maar niet bedwingen. Beauregard moest gehospitaliseerd worden en Teresa zou ons dagelijks op de hoogte houden dus keerden we alleen met Amadeus terug en lieten Beauregard achter.

Na 5 dagen strijd verloor hij zijn gevecht en moesten we hem op maandag 27 februari, 15 dagen na Leopold, ook laten gaan hij werd 11 jaar. Voor zo een brave ziel zal de hondenhemel wijd opengaan en zal Leopold, zijn beste vriend Hercules en al zijn andere broers en zussen die hem voorgegaan zijn aan de hemelpoort staan om hem te verwelkomen. Wij zullen hem missen en hard. 

Dinsdag 14 maart 2023

’s Avonds om 11.30 uur komt Dirk aan met zijn co-driver Dirk Beirnaert-Buffalo en diens dochter Paulien die met mij terugvliegt. Van zodra ze  bekomen zijn van de begroeting van de naar ons normen weinige honden omdat de anderen sedert gisteren op pension zijn moeten ze enkel die van Loulou (die niet min is..) Hannibal, Hector, Astrid… en natuurlijk Amadeus ondergaan. Van zodra ze gesetteld zijn vraag ik aan Paulien die dierenartsassistente is of ze ‘s anderendaags wil helpen om de tanden van de heren die meegaan te doen. Voor de tweede maal zegt ze volmondig ja want uiteraard heeft Dirk het al gevraagd tijdens de rit van de luchthaven naar Casa Belgica. Ondanks het late uur blijven we nog tot na 1 uur babbelen dus is het ‘s anderendaags vroeg dag.

Om 8.30 uur brengt Marie-Carmen de kandidaat-heren voor een tandbehandeling en spreekt met de gasten af dat ze hen rond 16 uur verwacht in de refuge. Paulien kwijt zich voorbeeldig en met liefde van haar taak en rond de middag zijn de heren klaar en kunnen zaterdag zonder schroom breed glimlachen naar hun nieuwe baasjes. Na het rustig en uitgebreid diner vertrekken ze naar de refuge, ik blijf thuis en denk aan het feit dat Pauliens leven, na het zien van de refuge en de vele honden die wanhopig wachten op een goede thuis, hier en nu zal veranderen. Anderhalf uur later blijkt dat ik  gelijk heb. ’s Avonds eten we pizza en kijken de heren voetbal want AA GENT speelt. We noemen Dirk die net als vrouw Martine een verwoed fan van de Gentse club is niet voor niks BUFFALO …

Donderdag 16 maart 2023

Om 10 uur zijn de honden geladen en zwaaien we de chauffeurs met hun kostbare vracht uit. Paulien en ikzelf moeten nog tot 13 uur wachten voor we afgehaald worden door de bestelde taxi. Nadat we het huis spic en span gemaakt hebben, Paulien de taken die Dirk haar toevertrouwd heeft omdat ze aan mij niet besteed zijn…nog eens overloopt  t.t.z. deuren sluiten, alarm aanzetten etc. belt de chauffeur aan. Omdat Dirk vergeten is het hondenrekje uit de deuropening te halen krijgt ze de verandadeur niet dicht. Terwijl zij Dirks vergetelheid handig oplost ga ik aan de chauffeur zeggen dat er nog een dame achter is.

Een paar minuten later zijn we beiden aan boord en vertrekt de chauffeur die Jésus heet als een bezetene. Zowel Paulien als ikzelf zitten de volgende 50 minuten met toegeknepen billen en ogen te hopen dat we levend op de luchthaven gaan arriveren. Ik heb al met veel gekken meegereden maar dat is de grootste verzeker ik haar als we afgezet zijn.  Op de luchthaven is het niet veel beter, zoals gewoonlijk wachten en wachten op assistentie Als die er (nadat ik mijn ongenoegen geuit heb) uiteindelijk is hebben we een rustig praatuurtje. Als het uur van vertrek in zicht komt wacht ons hetzelfde, de assistent is te laat en ze zijn al aan het boarden. Er ontstaat een fikse discussie tussen een coördinator-dame die er uitziet als een pepervat dat je niet kan omverduwen en de donkere Afrikaanse staatsburger die mijn rolstoel duwt en volgens haar moet wachten tot de laatste als hij niet op tijd is. Discussie in aanwezigheid van een lange rij passagiers die aan het boarden zijn. Foei, weinig professioneel. Zelfs de hostess en de piloot komen kijken wat er aan de hand is.

Ik ga als laatste aan boord en de volgende 2 uur kunnen Paulien en ik onze gesprekken verderzetten. Het is na 20 uur als onze vrouwelijke taxichauffeur haar afzet thuis en mij een kwartier later in de Pinte deponeert. Om 23 uur bel ik de heren dat ik ga slapen. Om 3:30 wordt de sleutel omgedraaid en zijn ze thuis. GELUKKIG!! Niet voor lang echter Buffalo vertrekt samen met Dirk om de trein van 9 uur te halen en deze namiddag terug te keren met Martine om Kris Saenen te helpen met uitlaten en eten geven van de reizigers. Dirk vertrekt naar Hof Rosa Canina om de camionette te kuisen en is pas na 14 uur terug thuis om boodschappen te doen. Baaaah boodschappen.